Karate is afgeleid van de Chinese vechtkunsten. De term “karate” is een samenstelling van de Japanse woorden “kara”, wat “leeg” betekent, en “te”, wat “hand” betekent. Dit verwijst naar het feit dat karate een ongewapende vechtkunst is.
De oorsprong van karate ligt op het eiland Okinawa, dat in de 14e eeuw tot Japan behoorde. De inwoners van Okinawa waren oorspronkelijk afkomstig uit China en hadden daar kennisgemaakt met de Chinese vechtkunsten. Deze kennis namen ze mee naar Okinawa, waar ze zich verder ontwikkelde tot karate.
In de 19e eeuw werd karate populair in Japan. Er ontstonden verschillende karatestijlen, die zich elk op hun eigen manier ontwikkelden. De bekendste karatestijlen zijn shotokan, shito-ryu, goju-ryu en wado-ryu.
Karate is tegenwoordig een populaire vechtsport over de hele wereld. Het wordt beoefend als zelfverdediging, maar ook als sport en als manier om fit te blijven.
Hieronder is een kortere samenvatting van de geschiedenis van karate:
- 14e eeuw: Chinezen nemen karate mee naar Okinawa
- 19e eeuw: karate wordt populair in Japan
- 20e eeuw: karate verspreidt zich over de wereld
De term “do” die achter karate wordt gebruikt, betekent “weg” of “pad”. Dit verwijst naar de filosofie achter karate, die niet alleen gaat om het leren van vechttechnieken, maar ook om het ontwikkelen van lichaam en geest.